Perfectie is eng

*zucht*
Ik kijk naar mezelf in de spiegel.
Afkeurend kijk ik naar mijn brede heupen en dikke bovenbenen, en van mijn buik mag ook wel wat af.
Mijn staart kan ik maar beter uit doen, met die flaporen ziet het er toch niet uit.
Dan hebben we het nog niet eens gehad over mijn vreemde neus en mijn pluizige bos krullen..
“Was ik maar perfect..”
Perfect, wat is dat nou eigenlijk?
In het woordenboek staat ‘volmaakt’, maar wat ze daar nou weer mee bedoelen..
Perfect , er is geen enkel verbeter punt? Alles aan je is goed? En volmaakt?
Is dat nou perfect?
Nee, perfect bestaat niet.
Terwijl ik zit te klagen over mijn ‘o zo pluizige’ haar zou iemand anders graag krullen hebben in plaats van ontzettend steil haar.
Iemand anders vindt mijn neus, mijn oren en mijn figuur misschien wel mooi.
Iedereen is in een andere omgeving opgegroeid, heeft een andere kijk op dingen.
Wat ik lelijk vind, vindt een ander misschien wel prachtig. En andersom.
Ieder mens heeft wel iets waar hij of zij niet zo blij mee is. Iets wat beter of mooier had kunnen zijn.
“Niemand is perfect” hoor je mensen vaak roepen. En weet je, ze hebben gelijk.

Eigenlijk zou ik perfectie best eng vinden.


Als je er geweldig uit zou zien, overal goed in zou zijn, iedereen je zou mogen. Ik weet niet eens of ik dat wel zou willen..
Als ik het zo bekijk, ben ik eigenlijk toch best wel blij met mijn flaporen, mijn vreemde neus en mijn pluizige bos krullen.
Misschien is juist wat niet perfect is wel perfect. Iets om blij mee te zijn, wat niet ieder ander heeft.

Wat ‘perfect’ nou precies is weet ik niet, en eigenlijk maakt het me helemaal niks uit.

Ik ben blij met mijn ‘imperfecties’.


Blij, dat ik niet perfect ben.